Jongleren

Ooit zat ik een blauwe maandag op de Haagse Academie voor Lichamelijke Oefening en leerden we jongleren met drie ballen. Nu moet ik er vier in de lucht houden: school, huiswerk (NL/FRA), sport en niet te vergeten spelen. Dat is best lastig als je alleen bent met de kinderen. Ik ben nu mamma, chauffeur en juf tegelijk. En soms ook nog strateeg! Gelukkig hadden we hier al vrienden gemaakt…

Zo neemt Dylan op dinsdag na het langlaufen (naschoolse activiteit) met een vriendje de schoolbus naar diens huis. Zijn lieve mamma geeft ze wat te eten en te drinken om ze daarna naar de Zumba-dansles te brengen. Ondertussen rijd ik met Naomi naar de schaatsbaan in Briancon. Tussendoor doen we nog even Nederlands huiswerk, wat Dylan al in de ochtend na het ontbijt heeft gedaan. Op maandag heeft Naomi een off-ice training en kan Dylan sinds enige weken precies in dat uur ijshockeyen. Zijn oud-skileraar, wiens zoon aan ijshockey doet, vroeg hem of hij zin had om eens mee te doen. Dat wilde Dylan vorig jaar al, dus het antwoord was duidelijk. 

Wat een feest om hem bezig te zien. Ruim twee jaar geleden kreeg hij samen met Naomi zijn eerste schaatslessen. Toen Naomi sneller naar een volgend groepje ging, hield hij het voor gezien. Daarna heeft hij af en toe geschaatst, maar met vallen en opstaan. Na twee ijshockeytrainingen nam ik hem mee het ijs op tijdens een training van Naomi. Hij verbaasde me met zijn progressie. Deze sport is echter wat ruiger. Dat te samen met het gebrek aan contact met vriendjes, maakt deze sport uiteindelijk toch minder aantrekkelijk voor onze sociale en gevoelige Dylan. We zullen zien hoe lang hij het volhoudt… 

Op woensdag neem ik de kinderen een half uur eerder van school mee om Naomi’s eerste training te halen. Elke twee weken heeft ze dan om 15 uur een extra training. In de tussenliggende pauze zoeken we een bistro op om weer Nederlands huiswerk te maken. In afwachting van Dylan’s training lezen we dan nog snel uit het Franse huiswerkboek. En zo probeer ik steeds de ballen in de lucht te houden. 

Intussen is op woensdag de ijshockeytraining voor Dylan afgevallen, want hij kan nu op die dag met een vriendje voetballen. Zijn moeder neemt de mannetjes mee naar een zaal even voorbij Briancon, waar de training wordt gegeven. De komende periode spelen ze de zogenaamde ‘World Cup’, oftewel onderlinge wedstrijdjes waarbij de teams een land vertegenwoordigen. Hij is helemaal gelukkig.

Op donderdag rijden we voor het laatst in de week naar de schaatsbaan beneden in Briancon. Uiteraard tot ongenoegen van Dylan, die geen zin meer heeft om op de tribune te hangen. Dus doe ik mijn best om voor hem speelafspraakjes te regelen, zodat hij niet mee hoeft. 

Vanaf vrijdagmiddag als ze met school gaan skiën is het vakantie tot aan maandagmorgen. Althans, het huiswerk gaat wel gewoon door. De omschakeling van een weekend vol skiën, snowboarden en spelen naar het schoolritme is lastig. Vooral Naomi wil alleen nog maar schaatsen, schaatsen en nog eens schaatsen. Die moeten we echt in het gareel houden dat school op de eerste plaats komt en dan de rest. Ze snapt het, maar niet van harte.