Eindsprint

Dit is ons laatste weekend in Montgenèvre. Over vier dagen vertrekken we met koffers vol ervaringen richting Nederland. En met twee vloeiend Frans sprekende kinderen, die nu moeiteloos naar de Franse taal omschakelen als ze met pappa praten. Missie geslaagd! Maar van rustig inpakken is geen sprake. Het voelt meer als een eindsprint…

Een week geleden namen de kinderen afscheid van hun klas en school. Ik had voor de gelegenheid, het was de dag van de Koningsspelen, sleutelhangers met twee oranjekleurige klompjes besteld. Die heb ik voor alle kinderen en juffen aan een foto van Dylan en Naomi gehangen met een leuk tekstje erop. Ikzelf vond het namelijk best wel een moment, maar voor de kinderen leek het een dag als alle andere. Ik had niet het idee dat het voor hen als een afscheid voelde.

Op zondag volgde alweer een afscheid. Dit keer van de ski club met een parallelslalom en een ‘piscine’ als uitsmijter (zie filmpje onder video). Ouders en kinderen konden verkleed tegen elkaar racen. Niet op tijd overigens, maar voor de fun. Zelfs Dylan en Naomi waren zeer gemotiveerd en bleven maar gaan. Zo hebben we toch nog een laatste ochtend samen geskied, wat ik graag wilde. Tegen de middag ging de ‘piscine’ open, oftewel een bak water. Tot groot plezier van de kinderen, die er al ‘waterskiënd’ overheen sjeesden. Na al het waterpret stond de barbecue klaar en ging het feest gewoon door. We hadden prachtig voorjaarsweer, dus de skikleren werden al gauw verruild voor korte broeken en T-shirts. Als kers op de taart kwam Thierry in de middag aan. Eindelijk weer samen.

Dit was overigens ook de dag van onrust langs de Frans/Italiaanse grens. Ineens werd Montgenèvre wereldnieuws. Dit jaar hebben we hier voor het eerst te maken met de vluchtelingenstroom. Migranten trekken vanuit Italië door de bergen in de hoop Briancon te bereiken, want daar kunnen ze bij een opvangcentrum terecht. Uiteraard lopen ze zonder de benodigde kleding en schoeisel. Echt heel schreiend, zie de reportage van de New York Times. We hebben gezien hoe een Afrikaanse jongens zich schuil hield tussen de bomen langs de skipiste. Hoe hij daar door de gendarmerie en we denken de Italiaanse politie of douane werd weggehaald en afgevoerd. Onlangs werd in Frankrijk een nieuwe immigratiewet aangenomen, die voor- en tegenstanders op de been bracht. Op de Montgenèvre-pas verzamelden zich de pro-immigranten activisten. Ze hielpen 30 immigranten de grens over. Dit alles leidde ertoe dat ons kleine dorp blauw zag van de politie, de pas naar Briancon urenlang was gesloten en de volgende dag alle auto’s richting Briancon werden gecontroleerd. Dit is de nieuwe realiteit en best confronterend in een winterse vakantieomgeving, waarin het ons aan niets ontbreekt. Het zet je aan het denken…

Terug dan maar weer naar ons actieve en luxe leven hier. Afgelopen week reed ik dagelijks naar beneden om eerst Dylan naar het skateboardpark te brengen en daarna Naomi naar de schaatsbaan. Voor Naomi stond het trainen voor het gala van de komende week op het programma. Geen gemakkelijke opgave voor een groep meiden van 6-7 jaar, die samen dansjes moeten uitvoeren en die soms ook zelfstandig moeten oefenen. Met een hoop gekibbel en boze gezichten als resultaat. Het proces is wel mooi om te aanschouwen en zeer leerzaam voor Naomi. Dylan had daarentegen de week van zijn leven met een geweldige trainer en de super motiverende ambiance van Hangar Zero. Hij blijkt ongelofelijk fanatiek en vastberaden om de aangereikte technieken te leren. Als ik hem ophaal, druipt het zweet letterlijk onder zijn helm vandaan. Hij praat over niets anders meer. We hebben hem een eigen board gegeven, zodat hij ook zelf kan skaten en straks in Nederland verder kan. Trotser kan je hem momenteel niet maken.

Vanmiddag gingen in Montgenèvre de skiliften voor het laatst dit seizoen dicht. Prompt gebruikte Dylan de entree naar het centrale gebouw als skateboardpark. Hij vond zijn eigen parkoers; trapje af, rechtdoor, ‘au lit’, bocht om en weer een verhoging af. Zijn fanatieke koppie spreekt boekdelen. En zuslief heeft natuurlijk ook haar eerste rondjes gemaakt;-)

Komende week heeft Naomi drie dagen schaatstraining in de ochtend, dus mag Dylan nog verder lessen bij Hangar Zero. Dan volgt ‘le grand soir’ met het schaatsgala. We komen met een fanclub, bestaande uit drie families. En daarna is het echt ‘finis’. Donderdag zitten we in de auto!