Wat een (ski)feest

Tja, waar moet ik eigenlijk beginnen na zo’n heerlijk weekend vol skiavonturen? Het was gewoon één groot skifeest. Op zaterdag gingen Dylan en Naomi de hele dag met ski club naar Italië, dus hebben Marjolein en ik ook onze kans gegrepen. Alleen dan dichter bij huis, maar wel met een Italiaanse lunch op de piste. Zondag volgde de seizoensklapper met de finale van de ESF Trophee 2018 in Montgenèvre.

Het weekend begon nogal heftig met een enorme crash van de kinderen. Op vrijdagmiddag na hun skiles met school gingen ze nog eenmaal met mij en Marjolein omhoog. Ze wilden de nieuwe boardercross nemen, die voor de finale van zondag in de maak was. Naar eigen zeggen hadden ze net met de les het laatste deel met hobbels al gedaan. Ze gingen dus voorop, maar echt veel te hard. Ik had genoeg aan mezelf om de bochten een beetje veilig te nemen. Na de laatste bocht doemde een slagveld op. Beiden lagen huilend op de grond met de ski’s overal verspreid. Naomi lag bovenaan en had een bebloed gezicht, dus ik stopte direct bij haar. Marjolein ging gelijk naar Dylan, die klaagde over pijn aan zijn arm. Mijn hart was even loodzwaar. We hebben een tijdje gezeten om ze te troosten en na een snoepje tegen de schrik ging het enigszins. Uiteindelijk zijn ze er met ‘slechts’ schrammen en bulten vanaf gekomen.

De volgende ochtend zagen we dat de hobbels enorm waren afgevlakt. We hadden daar gewoon nooit zo vroeg overheen moeten gaan. Die dag kwam pappa eindelijk weer thuis in Frankrijk. Heel fijn! En toen brak de zondag aan…Dylan moesten we met zachte dwang naar de start brengen, want hij wilde liever bij pappa thuis blijven. Marjolein en ik hebben ons ouderwets met camera’s langs de baan gepositioneerd. Dit keer niet een boeienbaan op het water (wat we al jaren als collega’s doen), maar poortjes in de sneeuw.

Naomi mocht als derde afdalen en Dylan als twaalfde. Van Dylan dachten we dat hij niet zo snel was, maar dat bleek toch het geval. Hij finishte als tweede jongen uit 2012, achter zijn vriendje Sacha. Naomi werd tweede meisje uit 2012, achter haar skivriendin Louise. Al was Naomi aanvankelijk enorm teleurgesteld, want ze had kennelijk een poortje gemist. Haar skilerares wist me al snel te vertellen dat het wel goed zou komen. Dat poortje in het begin van het parcours bleek ongelukkig gestoken. Veel kinderen hadden die gemist, maar hadden daar geen voordeel van. Dat vertelde Sacha’s vader, die achter zijn zoon aan was geskied. Uiteindelijk hebben ze dat poortje door de vingers gezien. Gelukkig maar, want ik had anders een behoorlijke dobber aan Naomi gehad. Die is zo competitief geworden;-)

Met dit laatste resultaat mochten ze beiden nog een keer naar het podium voor de overall prijzen. Dylan eindigde als tweede overall en Naomi als derde overall nadat ze vier van de ik geloof zeven races hebben geskied. Wat een feest al die bekers en zelfs nog een medaille. Maar de grootste beloning was dat een groepje kinderen van de ski club daarna de hele middag samen in de sneeuw hebben gespeeld. Overal werden sleeën vandaan gehaald en de skischoenen werden geruild voor sneeuwlaarzen. Kortom, dit was absoluut een geweldige afsluiting van het allereerste wedstrijd skiseizoen van Dylan en Naomi.

Onder video staat een filmpje van hun finale races van zondag.

Bonsoir!