Ho, ho, ho…

De Kerstman heeft ons ook dit jaar weer in Montgenèvre gevonden. Dylan en Naomi werden goed verwend en kregen op Tweede Kerstdag zelfs nog verse sneeuw. Gelukkig hadden we net nieuwe bivakmutsen gekocht.

De eerste sneeuwtunnel is een feit. Dylan en Maurits waren niet te stoppen. Urenlang waren ze aan het graven, glijden, bouwen en spelen. Tussendoor leegde Dylan even zijn sneeuwlaarzen, waarbij hij net als op het strand zijn voet neerzette. Alleen nu niet op het zand, maar op de sneeuw. Kletsnatte skisokken mochten de pret echter niet drukken, want er moest door gewerkt worden;-) Uiteindelijk kwam onze kleine sneeuwman toch verkleumd en dus huilend binnen. Het warme berenpak met kruik deden wonderen.

De skilessen gaan goed. Dylan doet samen met Maurits E’toile d’Or (de laatste ster voor de jeugd) en Naomi doet E’toile Bronze (de een-na-laatste ster).  Zijn ze bij de skilessen van de skischool de kleinste en jongste in hun klasjes, bij de ski club skiën ze met leeftijdsgenoten. Afgelopen zondag was de eerste keer. Ze zullen het hele seizoen op zaterdag- en zondagmiddag met de ski club onderweg zijn. Deze hele onderneming van 4 maanden Montgenèvre is bedoeld om de kinderen beter Frans te laten leren. Vraagt een zesjarig meisje net voor aanvang van de training met de ski club in het Nederlands of wij Nederlands zijn. Blijkt ze uit België te komen en in Turijn te wonen. Hoe is het mogelijk;-)

Ikzelf had een paar ballen in de lucht te houden deze Kerst. Natuurlijk kwamen de eerste Volvo Ocean Race-boten precies op Kerstavond aan in Melbourne. Gelukkig finishte het Nederlandse Team Brunel rond middennacht en kon ik dus op Eerste Kerstdag met het samenvattende persbericht aan de slag. ‘Pakjesavond’, zoals de kinderen Kerstavond noemden, kwam niet in gevaar, pfff.

Inmiddels zijn de uit Nederland meegebrachte kasten door de mannen (grapa, Frits en Thierry) in elkaar gezet en raakt ons appartement steeds beter georganiseerd. Mijn hoofd ook…;-)