De kop is er af

Na een bliksemactie bij een opticien in Briancon had Dylan zaterdag alweer een nieuwe bril met oude glazen op zijn neusje. Een echte Star Wars;-) Daarna waren ze niet meer te houden. Er moest geskied worden!

Eerst maar even inkomen op de kleine piste voor de deur. Dylan stond natuurlijk al binnen mum van tijd verveeld beneden te wachten. Naomi dacht ‘visjes’ te kunnen maken zoals met kunstschaatsen en viel dus. De eerste, echte horde was de stoeltjeslift. Vorig jaar was dat nog best een uitdaging met twee net vijfjarige kleuters, waarvan eentje twee turven hoog. Maar nu hoefde ik al bijna niet meer op Naomi te letten. Heel fijn.

Onderweg naar de volgende stoeltjeslift kwamen we langs de plek waar Naomi vorig jaar haar arm brak. Snel een fotootje gemaakt in de trend van ‘we are back’. Ondertussen merk ik dat ik toch wat minder onbevangen achter die twee snelheidsmaniakken aanga. De blauwe piste namen ze namelijk als twee snelheidsduivels. Ondertussen bleef Dylan maar zeuren om de zwarte piste en ik maar zeggen dat we nog 4 maanden hebben. Het werd dus nog tweemaal rood. Meer kon mijn moederhart op de eerste dag niet aan;-)

Morgen moeten ze behoorlijk aan de bak. In de ochtend begint de skicursus van de komende week en in de middag gaan ze voor het eerst met de skiclub op pad. Leuk, leuk, leuk…