Frans feestje met Hollands tintje

De feestweek van Dylan en Naomi is voorbij en zal niet snel worden vergeten. Ze waren helemaal jarig. Zelfs het kinderfeestje met hun nieuwe vriendjes en vriendinnetjes ontbrak niet.

Samen met de kinderen had ik bedacht dat we oud-Hollandse spelletjes gingen doen. Koekhappen, ezeltjes prik en spijkerpoepen, je kent het wel. Als locatie koos ik Le Graal, een populair restaurant in Montgenèvre. De eigenaars zijn een echtpaar met twee kinderen, waarvan de jongste zoon (6) bij Dylan in de skigroep zit. Ze hadden nog nooit een kinderfeestje gehuisvest, maar vonden het leuk om te doen.

En zo vierden Dylan en Naomi afgelopen woensdag hun zesde verjaardag op z’n Nederlands. Met een zalige, Franse taart toe. En Naomi zittend naast haar schoolvriendje die op 6 februari 7 jaar was geworden. Hij is zo gek op haar, dat hij een super lieve tekening met 2 hartjes en hun namen voor haar heeft getekend. Smelt…;-)

Op donderdag lag een door Lena zelf geschreven briefje in de bus voor Naomi. Ze heeft die ook zelf gelezen. Mooi om te zien. We zijn echt weer een fase verder. Later ontvingen Dylan en Naomi van Maxime ieder nog een door hem gevouwen kraanvogel, wat in China symbool staat voor: “Ik mis je.” Zo lief!

Vrijdagmiddag stond het schoolskiën weer op het programma, maar uiteraard niet voor Dylan. Tot zijn grote verdriet. Hij brak echt even. Zeker omdat hij al sinds dinsdag op zijn been stond en thuis zonder krukken liep. Thierry en ik verschilden van mening over wel of niet de brace afdoen, dus ik besloot om die middag al terug naar de dokter te gaan. Dit keer was het een oudere arts, die Dylan onderzocht en de foto’s nogmaals bekeek. Daarop volgde het verlossende woord; de brace mocht af en de krukken in de kast. Als hij zonder pijn alles weer kon doen, mocht hij 3 dagen later weer skiën. Jippie!

We zijn eerst maar eens een flinke wandeling gaan maken. Dat ging steeds beter, maar ’s avonds klaagde hij toch weer over wat pijn. Op zaterdag wilde hij de diepe sneeuw in, die tussen de bomen nog te vinden was. Dus gingen we op pad voor een lange wandeling en hij rende wat af. Naar boven en naar beneden. Geen vuiltje aan de lucht.

Ondertussen waren Naomi’s nieuwe schaatskleren afgeleverd, dus ze was niet meer te houden. Ze had op zaterdagmorgen nog training gehad, maar wilde zondagmorgen op de baan in Montgenèvre vrij schaatsen. Uiteraard in haar nieuwe outfit. Dat hebben we gedaan en ze stal de show. Jeetje, wat een verschil met een paar maanden geleden. Ze draait, danst en springt wat af. Ze is zichtbaar helemaal in haar element.

Dylan ging met pappa voorzichtig wat skiën, maar hij gaf aan last van zij knie te hebben. Ze zijn dus na 2 afdalingen al gestopt, waarna Dylan vroeg of hij mocht schaatsen…Het is lastig om in te schatten of hij echt nog last heeft van zijn knie. Zijn looppatroon en manier van bewegen zijn weer als vanouds. Het thuis keuvelen en met pappa of mamma buiten leuke dingen doen, bevalt hem blijkbaar goed.  Ach, een pauze van alle activiteiten kan geen kwaad.

Fijne week!